Written by
Anastasia Stamatopoulou / Head English Teacher-Mellon FLS / ETECT Level 5
Αυτή είναι μια ερώτηση που ακούω συχνά από γονείς .Είναι γεγονός ότι η εκμάθηση της αγγλικής γλώσσας απασχολεί τους περισσότερους γονείς από πολύ νωρίς, εφόσον θεωρείται ένα βασικό και αναπόσπαστο μέρος της εκπαίδευσης τους, ιδιαίτερα στη χώρα μας.
Η σωστή εκμάθηση της ξένης γλώσσας είναι μια επένδυση στο μέλλον του παιδιού μας και ως τέτοια θα πρέπει να εκλαμβάνεται και να αντιμετωπίζεται.
Οι ξένες γλώσσες και ιδιαίτερα τα αγγλικά είναι εφόδιο ζωής και καθοριστικής σημασίας στην επαγγελματική αποκατάσταση των παιδιών μας.
Πριν όμως φτάσουμε σ’ αυτό το ερώτημα θα πρέπει να μας απασχολεί πως μαθαίνει το παιδί μας αγγλικά, ποιες οι συνθήκες, το μαθησιακό περιβάλλον και ποιοι οι εκπαιδευτικοί που αναλαμβάνουν τις τύχες των παιδιών μας.
Δυστυχώς ο τρόπος που είναι δομημένο το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα βασίζεται ακόμα στη στείρα απομνημονευση, αφαιρώντας κάθε ίχνος φαντασίας και δημιουργικότητας που θα προσέδιδαν αξία και ουσία σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα.
Συνέπεια αυτού είναι συχνά να γίνεται το ίδιο στην εκμάθηση αγγλικών και να οδηγούμε τα παιδιά μας σε ένα “αγώνα δρόμου”για να αποκτήσει τελικά το παιδί “στείρες γνώσεις” στοχευμένες πολύ συχνά στην απόκτηση κάποιου πιστοποιητικού γλωσσομάθειας και όχι πτυχίου όπως συχνά αποκαλείται και να χάνεται έτσι η βαθύτερη μαθησιακή και εκπαιδευτική διαδικασία.
Όμως η εκμάθηση αγγλικών συνεπάγεται διεύρυνση και εμβάθυνση των μαθητών στην κουλτούρα και τον πολιτισμό ενός διαφορετικού λαού. Χωρίς την κατανόηση αυτή, η γλώσσα που διδάσκεται ή μαθαίνεται είναι συχνά απογυμνωμένη από τα βασικά συστατικά της .
Η διδασκαλία και εκπαίδευση είναι μια δυναμική διαδικασία που θα έπρεπε να είναι όχι κατ αναγκαστική αλλά ενδιαφέρουσα και να οδηγεί τα παιδιά να αγαπήσουν τη γλώσσα. Χωρίς αγάπη και επικοινωνία η εκπαίδευση δεν μπορεί να λειτουργήσει. Συνεπώς η όποια πίεση για ταχύτερα αποτελέσματα, μόνο αρνητικές συνέπειες μπορεί να έχει.
Γιαυτό το να μάθω μια ξένη γλώσσα πρέπει να είναι εμπειρία ζωής, δεν είναι μόνο ανάγκη να πάρει το παιδί μου ενα από τα πολλά ” χαρτιά” που κυκλοφορούν.
Σαφώς και η πιστοποίηση είναι ένα εφόδιο και θέλουμε τα παιδιά μας να ολοκληρώνουν τις σπουδές τους στα αγγλικά , όμως για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται κάτι παραπάνω από γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες.
Χρειάζεται να μετατρέπουμε την τάξη μας σε τόπο δημιουργικής και παραγωγικής μάθησης όπου οι καθηγητές θα έχουν αγάπη για τα παιδιά και το αντικείμενο τους και οι μαθητές θα έχουν τη δυνατότητα μέσα από το παιχνίδι, το τραγούδι, τις εικόνες, τις ιστορίες τη γραμματική και το συντακτικό-να αγαπήσουν τη γλώσσα και να μην βλέπουν την εκμάθηση της ως “αγγαρεία”.
Αλλιώς θα συναντάμε τους μαθητές που πιστοποιήθηκαν αλλά στην συνέχεια ανακάλυψαν αδυναμίες στον είτε στον γραπτό είτε στον προφορικό λόγο, αποτέλεσμα ακριβώς αυτής της υπέρτατης ταχυφαγίας ακόμα και στην εκπαιδευτική διαδικασία, λες και οι γνώσεις μπορούν να “φαγωθούν” με μια μπουκιά και να “χωνευτούν” με την ίδια ταχύτητα.
Οπότε ας αφεθούμε στη μαγεία της εκπαιδευτικής διαδικασίας και ας διδάξουμε στα παιδιά μας να απολαύσουνε τη χαρά της μάθησης.Έτσι τα παιδιά μας και θα πάρουν όχι μόνο τα πιστοποιητικά γλωσσομάθειας αλλά και θα “επικοινωνούν τη γλώσσα”, θα έχουν αποκτήσει μια βαθύτερη κατανόηση και εμπέδωση αλλά θα έχουν φύγει έχοντας αποκτήσει μαθησιακές εμπειρίες. Μην ξεχνάμε ότι η μαθησιακή διαδικασία δεν τελειώνει στα θρανία και ότι είμαστε όλοι εν δυνάμει δάσκαλοι και όλοι εν δυνάμει μαθητές.