Πάρα πολλά Κέντρα Ξένων Γλωσσών στην Ελλάδα διαφημίζουν αλλά και κάνουν τις δυο πρώτες “εισαγωγικές” τάξεις, γνωστές ως A’ & B’ Junior, σε μία σχολική χρονιά ενώ άλλα σε δύο χρόνια.
Αυτή η διαφοροποίηση αξίζει να γίνει σημείο αναφοράς και συζήτησης.
Πολλά Κέντρα Ξένων Γλωσσών λοιπόν με την συνέργεια φυσικά των εκδοτικών οίκων που παρέχουν και την αντίστοιχη βιβλιογραφία, το θεωρούν στρατηγικό πλεονέκτημα “διαφήμισης” χωρίς όμως την αντίστοιχη παιδαγωγική αιτιολόγηση.
Με άλλα λόγια, γίνεται και με τους δύο τρόπους; Ποιος είναι πιο σωστός και γιατί; Ποια τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της κάθε επιλογής;
Κανείς δεν αναρωτήθηκε πως και με ποιο τρόπο θα γινόταν αυτό;
A’ & B’ Junior σε 1 Χρόνο!
Ένα επιχείρημα ήταν ότι τα παιδιά μας σήμερα απλά είναι πιο έξυπνα.
Ας δούμε όμως τις αιτίες και τα αποτελέσματα αυτών των πρακτικών για να δούμε τελικά πως γίνεται να υπάρχουν τέτοιες διαφοροποιήσεις.
Πρώτα από όλα αυτή η “μόδα” του A’ & B’ Junior σε ένα χρόνο ξεκίνησε από την ιδέα κάποιου Εκδοτικού Οίκου που θεώρησε ότι έτσι καινοτομούσε.
Μην έχοντας βασικά επιχειρήματα διαφοροποίησης στην διδασκαλία ή την μεθοδολογία και με πολύ έντονο το στοιχείο του ανταγωνισμού, πολλά Κέντρα Ξένων Γλωσσών πείσθηκαν να το “υιοθετήσουν” με το να λένε στους γονείς ότι τα παιδιά τους θα “κέρδιζαν χρονιά” και έτσι θα έπαιρναν πιστοποιητικό γλωσσομάθειας (“πτυχίο”) νωρίτερα από τα παιδιά στο απέναντι Κέντρο Ξένων Γλωσσών και οι γονείς θα γλίτωναν χρήματα.
Χωρίς καμία άλλη άρτια επιστημονική, εκπαιδευτική ή άλλη τεκμηρίωση παρά μόνο την εξοικονόμηση χρόνου και χρήματος η “πώληση” έγινε και τα βιβλία υιοθετήθηκαν ως “καινοτόμο” πρόγραμμα σπουδών.
Τι κέρδισαν τα Κέντρα Ξένων Γλωσσών;
Βραχυπρόθεσμα τα Κέντρα Ξένων Γλωσσών που το εφάρμοσαν κέρδισαν μαθητές και χρήματα.
Χωρίς κανείς να αμφισβητήσει αυτήν την παιδαγωγική προσέγγιση ή να βγει ανοιχτά να εξηγήσει πως αυτό ωφελεί τους μαθητές, η πλειοψηφία των υπολοίπων εκδοτικών οίκων έτρεξαν να εκδώσουν και αυτοί το 2σε1 βιβλίο λες και επρόκειτο για σαμπουάν!
Η ζήτηση βλέπετε φέρνει και την προσφορά.
Η μία λοιπόν ερώτηση που θέτω είναι, αφού είναι έτσι, γιατί δεν ζητάω και από το Ελληνικό Δημόσιο Σχολείο να κάνει το ίδιο αφού το παιδί μου “τα παίρνει” τα γράμματα;
Γιατί δεν ζητάω τις δύο πιο σημαντικές τάξεις του Δημοτικού, τις εισαγωγικές, αυτές που θα διαμορφώσουν την άποψη του παιδιού μου για το σχολείο αλλά και το ίδιο το παιδί μου ,την Πρώτη και την Δευτέρα, να τις συμπτίξουν;
Ίσως γιατί η απάντηση βρίσκεται στο ό,τι στον βωμό του βραχυπρόθεσμου κέρδους, πολλά Κέντρα Ξένων Γλωσσών “θυσίασαν” κάποιους μαθητές.
Γιατί απλά αγνοήσαμε (ακόμα και οι γονείς) τις πιο προφανείς εκπαιδευτικές αρχές και προσεγγίσεις στον βωμό του να διαφέρω από το διπλανό Κ.Ξ.Γ και την εύκολη και εφήμερη κερδοσκοπία.
Είναι από εκπαιδευτικής απόψεως σωστό και τεκμηριωμένο;
Αυτή την προσέγγιση λοιπόν την διαφημίζουν πολλά Κέντρα Ξένων Γλωσσών ακόμα και σήμερα αγνοώντας το προφίλ του κάθε μαθητή, την προσωπικότητα, την ηλικία,τις πιθανές μαθησιακές ιδιαιτερότητες και άλλα τόσα στοιχεία που θα πρέπει να λαμβάνουμε υπ’ όψιν μας οι εκπαιδευτικοί.
Με αυτή λοιπόν την διαδικασία καταφέραμε ως κλάδος Κ.Ξ.Γ να πιέσουμε μαθητές σε μια πολύ βίαιη προσαρμογή στην γλώσσα και αρκετοί μαθητές είτε δεν τα κατάφεραν ή απλά ένιωσαν τέτοια αποστροφή και δυσκολία που στράφηκαν στα ιδιαίτερα μαθήματα ή ακόμα και τα εγκατέλειψαν
Οι μαθητές που “επιβίωσαν” κάθε άλλο παρά ευχάριστες αναμνήσεις και εμπειρίες έχουν να διηγηθούν για το πως μάθανε Αγγλικά μιας και μιλάμε για παιδιά ηλικίας 7 έως 9 ετών.
Η βασική μαθησιακή αρχή και προσέγγιση είναι να δημιουργήσεις ένα μαθησιακό περιβάλλον ευχάριστο, γιατί εάν το μαθησιακό περιβάλλον, ο εκπαιδευτικός και το μάθημα ΔΕΝ είναι ευχάριστο για τον μαθητή, μαθησιακή διαδικασία απλά ΔΕΝ υπάρχει.
Ποιος είναι αυτός λοιπόν που μπορεί να εγγυηθεί πως ένας μαθητής σε τέτοια ηλικία μπορεί να ανταποκριθεί αποτελεσματικά και να νιώσει ευχάριστα σε τέτοια πίεση;
Ένα καλό Κέντρο Ξένων Γλωσσών ΔΕΝ είναι το κτίριο, ΔΕΝ είναι τα tablet ή οι δια-δραστικοί πίνακες και σίγουρα ΔΕΝ είναι αυτό που θα μετατρέψει την εκπαιδευτική διαδικασία σε αγώνα ταχύτητας.
Ένα καλό Κέντρο Ξένων Γλωσσών όπως και ένα καλό σχολείο είναι το έμψυχο δυναμικό του, οι εκπαιδευτικοί του και το άρτια δομημένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, οι εκπαιδευτικές αρχές και αξίες που το συνοδεύουν.
Μιας και μιλάμε για εκπαιδευτικές αξίες, για ευθύνες και υπευθυνότητα, ποιος είναι αυτός που μπορεί να εγγυηθεί πως ένας μαθητής σε τέτοια ηλικία μπορεί να ανταποκριθεί αποτελεσματικά και ευχάριστα σε ένα περιβάλλον, που στο βωμό του εύκολου κέρδους θυσιάζει ή θέτει σε κίνδυνο το μέλλον έστω και ενός μαθητή;
Ποιοί έχουν τελικά την ευθύνη;
Φυσικά ανυποψίαστοι αρωγοί σε όλο αυτό υπήρξαν και πολλοί γονείς που πίστεψαν ότι θα γλίτωναν χρόνο και χρήμα. Αλλά οι γονείς δεν οφείλουν να γνωρίζουν από παιδαγωγικές πρακτικές. Αυτό είναι ευθύνη των εκπαιδευτικών αλλά και της εκπαιδευτικής ταυτότητας του κάθε Κέντρου Ξένων Γλωσσών.
Του μαθητή σίγουρα όχι.
Εδώ υπάρχει η επικρατούσα άποψη του να “τελειώνει” το παιδί με τα Αγγλικά όσο πιο γρήγορα, αρκεί να πάρει ένα
“χαρτί- πτυχίο” – ένα οποιοδήποτε πιστοποιητικό γλωσσομάθειας – αρκεί να το αναγνωρίζει ο ΑΣΕΠ.
Εμείς, οι εκπαιδευτικοί όχι μόνο οφείλουμε αλλά και έχουμε την αποκλειστική ευθύνη του να πληροφορούμε και να ενημερώνουμε με αίσθημα ευθύνης, υπευθυνότητας αλλά και λογοδοσίας, τους μαθητές, τους γονείς αλλά και την κοινωνία για το ποιοι είμαστε και τι εκπαιδευτικές αξίες πρεσβεύουμε , τι και πως διδάσκουμε (μεθοδολογία & εκπαιδευτικές προσεγγίσεις) και σε τι μαθησιακό χώρο (αίθουσα, ηλεκτρονικά & ψηφιακά μέσα), όπου καλούμαστε να διαμορφώσουμε μαθησιακούς χώρους φιλικούς, προσιτούς και ευχάριστους για τους μαθητές.
Ο συνδυασμός αυτών αλλά και άλλων παραμέτρων είναι τα στοιχεία που θα οδηγήσουν το μαθητή στο να αποκτήσει γνώση Αγγλικών, τέτοια γνώση που θα τον θέσει ικανό χρήστη και όχι απλά κάτοχο πιστοποιητικού, εκεί που η λέξη “επένδυση” στο μέλλον του μαθητή πιάνει τόπο, όπως και η υπεραξία της επένδυσης των χρημάτων που δαπανούν οι γονείς.
Η γνώση δεν αποκτάται σε συνθήκες “fast food”, καθώς επαναλαμβάνω ότι η γνώση ΔΕΝ είναι αγώνας ταχύτητας, θέλει χρόνο, συγκεκριμένο χώρο και τρόπο.
Η γνώση είναι δια βίου αγαθό, οι νεοσύστατες επιστήμες όπως η Νευρο-επιστήμη, η επιστήμη της Μάθησης και η Εκπαιδευτική Ψυχολογία έρχονται να ρίξουν φως και να αποκωδικοποιήσουν τους τρόπους με τους οποίους τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα.
Η βιωματική μάθηση έχει επιστημονικά αποδειχθεί ως ο βέλτιστος τρόπος μάθησης για τα παιδιά.
Σε καμία βιβλιογραφία ΔΕΝ αναφέρεται η αποτελεσματικότητα των “συμπιεσμένων” ή ταχύρρυθμων εκπαιδευτικών προγραμμάτων τύπου Α’ & Β’ Junior σε 1 χρόνο!
Άλλα σχετικά άρθρα :